دسته: دسته‌بندی نشده

در مسیر نیاگارا فالز:

اگر از مونترال به سمت نیاگارا میرید سر راهتون میتونید از هزار جزیره (Thousand Islands) بازدید کنید. این یک مجمع الجزایر زیبا شامل ۱۸۶۴ جزیرست که در محدوده ای به طول هشتاد کیلومتر در رودخانه سن لورانس بین آمریکا و کانادا واقع شده.

برای بازدید از این جزیره ها شرکتهای مختلفی تور کروز ارائه میدن. من شرکت Gananoque رو توصیه میکنم. این شرکت چهار نوع تور ارائه میکنه که ساعات حرکت، مدت، مسیر و توضیحات هر کدوم رو میتونید در این لینک ببینید:
https://ganboatline.com/cruises-schedules/sightseeing-cruises/

در تصویر زیر کوچکترین پل بین المللی جهان رو میبینید. جزیره سمت راستی خاک آمریکا و راستی خاک کانادا محسوب میشه.

اگر بار اولتون هست از این منطقه بازدید میکنید من تور یکساعته Beauty of the Islands Cruise رو توصیه میکنم. به این نکته دقت کنید که برای استفاده از تور پنج ساعته ای که شامل توقف و بازدید از قلعه Boldt میشه حتما خودتون و همراهانتون باید پاسپورت کانادایی یا ویزای معتبر آمریکا رو داشته باشید چون این قلعه در خاک آمریکا واقع شده.

شهر کینگستون (Kingstone) که یک زمان پایتخت کانادا بوده هم سر راهتون قرار داره. میتونید طوری برنامه ریزی کنید که در راه رفت یا برگشت از این شهر بازدید کنید. یکی از دیدنیهای این شهر قلعه هِنری (Fort Henry) هست که جزو سایتهای تاریخی ملی کاناداست. این قلعه در سال ۱۸۱۲ برای دفاع در برابر حملات آمریکائیها ساخته شده و در دهه ۱۸۳۰ بازسازی شده و از ۱۹۳۰ به یک مکان توریستی تبدیل شده.

علاوه بر موزه و قسمتهای مختلف قلعه، سربازهایی با یونیفورمها، سلاحها و رژه های قدیمی برای توریستها برنامه هایی رو اجرا میکنند. در بعضی از روزها و ساعات هفته هم نمایشهای مفصلی برای بازدیدکنندگان ترتیب داده میشه. برای اطلاع از برنامه ها و زمان اونها به وبسایت این مکان مراجعه کنید:
https://www.forthenry.com/plan-your-visit/
مکانهای توریستی دیگه ای در کینگستون که قابل ذکر باشند یکی خانه اولین نخست وزیر کانادا (Sir John A. Macdonald)  به نام Bellvue House هست که جزو آثار تاریخی ملی کاناداست. دیگری موزه ندامتگاه کانادا (Canada’s Penitentiary Museum) هست که در اون اشیاء و وسایل مختلفی، مربوط به سیستم جزایی کانادا مثل دستبندهای قدیمی یا وسایل ابتکاری که زندانیها برای فرار ساختند به نمایش گذاشته شده.
 
در شهر نیاگارا فالز:

یکی از دیدنی ترین نقاط توریستی جهان آبشارهای نیاگاراست. این آبشارها که پربازدیدترین جاذبه توریستی کانادا هستند در مرز آمریکا و کانادا بین دو شهر هم نام که هر دو به همین نام (Niagara Falls) نامگذاری شدند و یکی در استان انتاریو کانادا و دیگری در ایالت نیویورک آمریکا واقع شده، قرار دارند.

این مجموعه آبشار از لحاظ تئوری از “سه” آبشار، شامل آبشار نعل اسب واقع در کانادا و آبشارهای آمریکایی و نقاب عروس در قسمت آمریکایی تشکیل شدند. ولی اون آبشار آمریکایی به نظر من باید یکدونه آبشار حساب بشه، چون در ظاهر یک آبشاره و فقط یک تکه خشکی کوچک به اسم جزیره بُز بین این دو آبشار قرار داره و در دید ناظر عادی یک آبشار واحد به نظر میاد. خلاصه الکی دنبال آبشار سوم نگردید. همین دوتاست!

ارتفاع آبشارها حداکثر ۵۳ متره و آبشارهایی بلنتر از این هم در دنیا وجود داره. ولی شهرت این آبشارها به دلیل سرعت و حجم بی نظیر آب در اونهاست. ولی همین سرعت و حجم بالای آب باعث فرسایش سریع لبه آبشار میشه. به طوری که در گذشته هر سال ۹۰ سانتیمتر از بستر لبه آبشار شسته میشده که با از بین رفتنش آبشار مرتب عقبتر میرفته. امروزه با کنترل جریان آب و کاهش اون (به خصوص در هنگام شب و فصلهایی که توریستهای کمتری حضور دارند) این میزان به سالیانه ۳۰ سانتیمتر کاهش پیدا کرده. ولی با همین جریان و فرسایش کنترل شده هم حداکثر تا ۵۰۰۰ سال دیگه آبشارها کاملا از بین میرن. پس اگر خودتون یا یکی از عزیزانتون که از ایران تشریف میارن هنوز از این آبشارها دیدن نکردید بجنبید که ممکنه دیر بشه و وقتی برسید که دیگه جا خیس و آبشار ناپیدا!

خبر خوب اینکه نمای آبشارها از طرف کانادا بسیار زیباتره و برای همین بیشتر توریستهای آمریکایی و خارجی هم برای تماشای آبشارها به سمت کانادایی میان. ولی اگر دوست داشته باشید نمای آبشارها رو از سمت آمریکا هم ببینید به شرط داشتن پاسپورت کانادایی اینکار به راحتی قابل انجامه. میتونید از پلی که بین دو قسمت کانادایی و آمریکایی واقع شده به سمت مقابل برید.
کانادا به خصوص در سالهای اخیر سرمایه گذاریهای زیادی در شهر نیاگارا فالز به منظور جذب حداکثری توریست کرده و سعی داره این شهر رو به جایگزین مناسبی برای سفر به لاس وگاس تبدیل کنه. به همین دلیل تفریحات و دیدنیهای این شهر محدود به آبشارهای نیاگارا نیست و میتونه حتی سفری یک هفته ای رو پوشش بده.

البته تورهای یک یا دو روزه برای بازدید از این آبشارها وجود داره ولی به نظر من برای بازدید قابل قبولی از این شهر باید با ماشین شخصی یا کرایه ای به اون سفر کرد. پارکینگ در این شهر گران و کمیابه. پس توصیه میکنم برای انتخاب محل اقامتتون این نکته رو در نظر بگیرید و جایی رو انتخاب کنید که پارکینگ رایگان یا ارزان داشته باشه. برای گردش در شهر ماشینتون رو در محل اقامت بگذارید و به راحتی از اتوبوسهای WEGO که مخصوص توریستها طراحی شدند استفاده کنید. این اتوبوسها در ۴ خط دائما در مسیرهایی که از نقاط توریستی و اکثر هتلهای شهر میگذره در حال سرویس دهی هستند. ایستگاه مرکزیشون هم کنار Table Rock Centre درست روبروی آبشار نعل اسبیه.

برای بازدید از نقاط دیدنی شهر سازمان پارکهای نیاگارا فالز سه نوع پکیج ارائه میده که با خریدشون میتونید تا ۵۰ درصد در هزینه های ورودی صرفه جویی کنید. برای دیدن جزییات اونها و خریدشون میتونید به لینک زیر برید:
https://www.niagaraparks.com/visit-niagara-parks/plan-your-visit/deals-packages/adventure-pass-classic-details/
توصیه من اینه که اگر اولین بارتونه که دارید از این آبشارها بازدید میکنید یا سفرتون دو روزست پکیج کلاسیک رو بخرید ولی اگر قصد اقامت طولانیتر و بازدید از نقاط بیشتری رو دارید میتونید پکیچ پلاس رو بخرید. استفاده دو روزه نامحدود از اتوبوسهای WEGO در هر سه پکیج لحاظ شده. پکیجتون رو آنلاین بخرید و زمانی که رسیدید با ارائه پرینت اون یا نشون دادن رسیدش روی موبایلتون در یکی از ولکام سنترها کارتتون رو به همراه یک نقشه از شهر و یکسری کوپن تخفیف دریافت میکنید.

پکیج کلاسیک چهار فعالیت رو در بر میگیره که در ادامه توضیح میدم. توصیه میکنم به همین ترتیب اینها رو برید:
۱- Niagara’s Fury: در حقیقت یک سینمای چهاربعدیه. پانچو میپوشید و در یک سالن سربسته تاریک بصورت ایستاده فیلمی رو تماشا میکنید که شامل تصاویری از آبشار و توضیحات جالبی در مورد آبشارهای نیاگارا و تاریخچشونه. در همین حین و به تناسب تصاویر زیر پاتون میلرزه و قطرات آب روتون اسپری میشه و …
۲- Journey Behind the Falls: دوباره پانچو میپوشید و اینبار توسط یکسری تونل که در صخره های پشت آبشار نعل اسب حفر شده به پشت آبشار میرید. این تونل دو خروجی داره. خروجی اول درست کنار آبشار و جایی که میلیونها لیتر آب در ثانیه داره سقوط میکنه سر در میاره. اینجا در حقیقت چند متری آبشار هستید و بیشترین حدیه که میشه به آبشار نزدیک شد. زیباست ولی اگر دوربینتنون ضد آب نیست مواظب باشید. فضا طوریه که انگار زیر دوش هستید و اگر دوربینتون ضد آب نباشه احتمال آسیب دیدنش زیاده. خروجی دوم دقیقا پشت آبشاره. اینکه در قلب جایی هستید که این حجم آب جریان داره، حس منحصر به فرد و در عین حال ترسناکیه.
۳- Hornblower Niagara Cruises: مسافرین کروزهای کانادا پانچو قرمز و آمریکاییها پانچو آبی میپوشن تا قاطی نشن!  کروز ابتدا از جلوی آبشار آمریکایی رد میشه. بعد تا جای ممکن که خطری قایق رو تهدید نکنه درون قسمت مقعر آبشار نعل اسب جلو میره. این لحظه و دیدن عظمت آبشاری که داره با اون قدرت در برابر چشمانتون پایین میاد یکی از اون لحظات فراموش نشدنیه که تا ابد در ذهن هر بیننده ای ثبت میشه. اینجا هم مثل همون کنار آبشار اگر دوربینتون ضد آب نیست باید حسابی مواظب باشید.

۴- White Water Walk: یک مسیر پیاده روی در کنار قسمتی از رودخانست که بسیار خروشانه. به همین دلیل بهش آب سفید میگن. این قسمت از رودخانه چند کیلومتر پایینتر از قسمتیه که آبشارها واقع شدند. برای رسیدن به دره ای که رودخانه در اون جاریه با استفاده از آسانسور پایین میرید و از یک تونل که حتی وسط تابستون هم سرده عبور میکنید. نیم تا یکساعت برای این بازدید کاملا کافیه.

نکته کنکوری اول: این قسمت، عصر زودتر از بقیه جاها تعطیل میشه. پس اگر بخواید بعنوان برنامه چهارم در روز اول برید بهش نمیرسید. میتونید مثل ما صبح روز دوم برید. اگر به هر دلیلی برنامتون یکروزست اینو قبل از کروز و قبل از بسته شدنش برید. کروز تا آخر شب برقراره.
نکته کنکوری دوم: درست روبروی اینجا یک معبد بودایی زیبا به نام  Cham Shamقرار داره. ورود برای عموم آزاد و رایگانه.

فقط باید نکاتی مثل پوشش مناسب مکانهای مذهبی، رعایت سکوت و درآوردن کفشتون در صورت ورود به سالن اصلی نیایش رو رعایت کنید. مجسمه ها و بناهای جالبی داره و بازدیدش ارزش وقت گذاشتن رو داره. انگار یک سفر هم رفتید تایلند. البته نه از اون نظر!

یکی از مکانهای بسیار دیدنی که متاسفانه خیلی از هموطنان با وجود رفتن به این شهر ازش بازدید نکردند باغ پروانه ها (Butterfly Conservatory) هست. اگر پکیج کلاسیک رو خریده باشید این باغ شامل پکیجتون نمیشه. ولی کوپن تخفیفش داخل کوپنهایی که بهتون میدن هست. یک باغ دیدنیه با انواع متنوع پروانه های زیبا که از سراسر جهان به این مکان آورده میشن.

بسیار زیبا و رویاییه و با باغ پروانه های مونترال یا جاهای دیگه که قبلا دیدم قابل قیاس نیست. حتما برید. در ابتدای ورودتون یک سالن کوچیک وجود داره که فیلمی در مورد این باغ در اون نمایش داده میشه. فیلم رو حتما ببینید. اطلاعات خوبی از باغ و انواع پروانه ها و طرز صحیح لمس کردنشون میگیرید.

یکی از دیدنیهای دیگه Bird Kingdom هست که انواع مختلف پرنده ها و طوطیهای رنگارنگ در اون نمایش داده میشه. اگر شبهای تابستون در داون تاون قدم بزنید متوجه شباهتش با شبهای لاس وگاس میشید. شهر کاملا بیدار و غرق در نور، تفریحات مختلف و توریستهای رنگ و وارنگ از همه جای دنیاست.
اگر روزهای بیشتری در شهر هستید اینها تعدادی دیگه از مکانهای توریستی شهره که میتونید ازشون بازدید کنید:
پارکها و باغها: Botanical Gardens, Queen Victoria Park, Duffein Islands Park, Floral Showhouse, Glen Nature Area و …
موزه ها: Ripley’s Believe or Not! Museum, History Museum, Rock Legends Wax Museum, Military Museum   و …

بقیه مکانها: Skywheel,  Skylon Tower, The great Canadian Midway, Nightmare Fears Factory, ، سایتهای تاریخی و  …
نکته آخر اینکه اگر در مونترال زندگی میکنید رفتن به کازینوی نیاگارا توصیه نمیشه. چون شرایط و قوانین کازینوی مونترال بهتر از اونجاست و شانس باختتون اونجا بیشتره.

در این زمینه هم مثل زمینه های دیگه قوانین و حقوق ما در کانادا با کشوری که ازش میایم اختلافات زیادی داره. خبر خوب برای مستاجرین و بد برای صاحبخونه های ایرانی اینکه قوانین در کبک نسبت به ایران، بیشتر به سمت دفاع از مستاجر و حقوق اونه. در این یادداشت سعی میکنم چند مورد مهم از قوانینی که بیشتر کاربرد داره و خیلی از هموطنان در این موارد ابهام دارند رو بنویسم:

۱- مالک میتونه اجاره ماه اول رو پیشاپیش و در زمان عقد قرارداد از شما بگیره. اجاره بقیه ماهها در روز اول همون ماه و یا هر روز دیگه ای از ماه که مورد توافق مالک و مستاجر باشه باید پرداخت بشه. تقاضای مبلغی بیش از مبلغ یکماه کرایه به هر عنوان دیگه غیرقانونیه. مثلا از اونجایی که در کبک بسیاری از مستاجرها اجاره ماه آخرشون رو پرداخت نمیکنند و مالکها هم ابزار قانونی کم دردسری برای وصولش ندارند، بعضی از مالکها سعی میکنند همون اول، اجاره ماه آخر رو هم بگیرند. ولی همونطور که عرض کردم اینکار غیرقانونیه و اگر مستاجر به حقوق خودش آشنا باشه صاحبخونه نمیتونه چنین کاری کنه. یکی از بهانه های غیرقانونی دیگه اینه که مثلا چون طرف تازه مهاجره و سابقه ای نداره ازش مبلغ بیشتری (مثلا اجاره چند ماه) بعنوان پیش پرداخت خواسته بشه. گرفتن چکهای تاریخ دار برای اجاره ماههای بعد به سبک ایران هم ممنوعه.
۲- گرفتن هرگونه مبلغ تحت عنوان “ودیعه” در استان کبک ممنوعه. حالا بعنوان ودیعه عدم خسارت به لوازم در مورد واحدهای مبله، ودیعه کلید یا هر عنوان دیگه ای.
۳- در پایان قرارداد چند حالت میتونه اتفاق بیفته. اگر مستاجر تا سه ماه قبل از تاریخ پایان قرارداد نامه ای از طرف مالک مبنی بر تصمیمش برای تغییر شرایط قرارداد اجاره دوره بعد (مثلا افزایش اجاره) دریافت نکنه، قرارداد بصورت خودکار با همون شرایط قرارداد قبلی تمدید میشه. توجه کنید که اعلام شفاهی قابل قبول نیست و حتما باید کتبی و در ازای دریافت امضای رسید باشه. متقابلا اگر مستاجر هم قصد تخلیه مورد اجاره در پایان قرارداد جاری رو داره، حداقل سه ماه قبل از تاریخ پایان قرارداد باید بصورت کتبی به مالک اطلاع بده. 
اگر مالک قصد داره تغییری در شرایط اجاره سال بعد بده باید بین سه تا شش ماه قبل از تاریخ پایان قرارداد بصورت کتبی اطلاع بده. در صورت دریافت چنین درخواستی مستاجر از تاریخ رسید نامه (نه از تاریخ نوشته شدنش) یکماه وقت داره تا جواب نامه رو بده. اگر ظرف یکماه جوابی داده نشده مفهومش اینه که مستاجر با شرایط ذکر شده موافقه و قرارداد بصورت خودکار با شرایط جدیدی که صاحبخونه درخواست کرده تمدید میشه. من هموطنانی دیدم که وقتی شش ماه زودتر از پایان قراردادشون چنین نامه ای دریافت میکنند چون هنوز تصمیم نگرفتند که قصد جابجایی دارند یا نه به این نامه پاسخ نمیدن. دو ماه بعد و در حالی که هنوز ۴ ماه به پایان قرارداد مونده مورد مناسبتری پیدا میکنند و اعلام میکنند که ۴ ماه دیگه قصد تخلیه دارند. غافل از اینکه قرارداد سال آیندشون یکماه پیش با شرایط جدیدی که صاحبخونه خواسته تمدید شده و اونها ملزم به پایبندی به اون هستند. پس همیشه ظرف حداکثر یکماه به اون نامه جواب کتبی بدید. 
در ایران معمولا وقتی مستاجر با تقاضای افزایش اجاره از طرف مالک روبرو میشد دو راه بیشتر نداشت، موافقت با افزایش یا تخلیه! برای همین خیلی از ما ایرانیها هنوز همون سیستم توی ذهنمونه و به راحتی با تقاضای افزایش اجاره های اینچنینی موافقت میکنیم. ولی اینجا مثل ایران نیست و شما سه راه دارید. اول اینکه پاسخ کتبی بدید که قصد تمدید اجاره رو ندارید و در تاریخ مقرر تخلیه خواهید کرد. دوم اینکه بگید قصد تمدید قرارداد رو دارید و با مبلغ پیشنهادی مالک هم موافق هستید. سومین راه اینه که بگید قصد تمدید قرارداد و موندن در خونه رو دارید ولی با مبلغ پیشنهادی مالک مخالفید. برای پاسخ دادن میتونید خودتون نامه بنویسید یا به سادگی از این فرم آماده که اینجا میذارم استفاده کنید:
http://lappart.info/…/Copy-of-RDL_Tenants_reply_to_a_notice…
یادتون نره حتما موقع تحویلش به صاحبخونه رسید بگیرید. معمولا یک کپی از برگه گرفته میشه و دریافت کننده زیرش رو امضا میکنه و تاریخ میزنه و به شما تحویل میده.
تکلیف دو انتخاب اول که مشخصه. ولی در مورد گزینه سوم یعنی وقتی اعلام میکنید قصد موندن رو دارید ولی با افزایش اجاره مخالفید، مالک از تاریخ دریافت پاسخ شما یکماه زمان داره که یکی از این سه گزینه پیش روش رو انتخاب کنه. گزینه اول اینکه به نامه شما جوابی نده. در این صورت اینبار هم پاسخ ندادن به معنی قبول پیشنهاد شما تلقی میشه و قرارداد با همون شرایط و مبلغ قبلی بصورت خودکار تمدید میشه. راه دوم اینکه با شما وارد مذاکره بشه و بتونید سر مبلغی به تفاهم برسید. راه سوم اینکه مستقیما بعد از دریافت پاسخ منفی شما و یا بعد از ناامید شدن از مذاکره باهاتون به “سازمان مسکن کبک” مراجعه کنه و درخواست داوری در مورد اختلاف کنه. در حالت سوم این سازمان نظر نهایی در مورد افزایش یا عدم افزایش اجاره واحد مورد بحث و میزان اون رو میده. دقت کنید که رای این سازمان برای هر دو طرف الزام آوره. مثلا صاحبخونه تقاضای افزایش ۲۰ دلاری مبلغ اجاره رو داشته و شما با هر گونه افزایشی مخالف بودید ولی اعلام کردید که قصد موندن دارید. فرض کنید سازمان مسکن نهایتا رای به افزایش ۵ دلاری اجاره بها میده. در این حالت شما نمیتونید بگید در این صورت من میخوام تخلیه کنم و باید همون افزایش ۵ دلاری رو بپذیرید. صاحبخونه هم نمیتونه بگه با این مبلغ من اجاره نمیدم و باید رای رو بپذیره.
حالا افزایش منطقی چقدره که بدونیم افزایش رو بپذیریم یا نه؟ پاسخ این سوال به پارامترهای مختلفی بستگی داره. مثلا میزان افزایش در هزینه هایی مثل انواع مالیاتها، هزینه های نگهداری، هزینه گرمایش (بسته به نوع سیستم گرمایشی ساختمان و در صورت شامل بودن این هزینه در اجاره بها)، هزینه های مدیریت و… سازمان مسکن کبک اطلاعات افزایش یا کاهشهای احتمالی در این هزینه ها رو برای مناطق مختلف هر ساله روی وبسایتش قرار میده. با استفاده از این اطلاعات و فرمی که به همین منظور تهیه شده میتونید به تخمین خوبی برسید که در مورد شما، چه میزان افزایش منطقی و منصفانست. 
https://www.rdl.gouv.qc.ca/…/calculation-of-the-2018-rent-i…
ولی به صورت کلی و در اکثر مواقع افزایش منطقی چیزی بین ۰ تا ۲ درصده. پس اگر دیدید مبلغ افزایش اجاره درخواستی از این میزان بیشتره حتما گزینه سوم رو انتخاب کنید. اکثرا صاحبخونه ها (به خصوص شرکتهایی که اکثر ایرانیها مستاجر ساختمونهاشون هستند) مبلغ بالاتری درخواست میکنند و به اصطلاح تیری در تاریکی رها میکنند. اگر مستاجر به هر دلیل از جمله ضعف اطلاعات یا تازه وارد بودن حقوق خودش رو نشناسه همون مبلغ رو قبول میکنه. معمولا وقتی مبلغ درخواستی رو رد میکنید صاحبخونه ترجیح میده با خودتون به توافق برسه. چون هم مراجعه به سازمان مسکن براش وقت گیره و هم میدونه نتیجه و حکم نهایی، اون چیزی نیست که دنبالشه. اگر در مرحله مذاکره دیدید مبلغ نهایی پیشنهادی معقوله، بپذیرید. در غیر اینصورت ترسی از رفتن پرونده به سازمان مسکن نداشته باشید. اگر دقت کرده باشید میبینید خیلی از افرادی که چندین ساله در واحد ثابتی مستاجر هستند اجاره بهایی بسیار کمتر یا حتی نصف واحدهای مشابه پرداخت میکنند. راهش همین مخالفت دایم با افزایش اجارست 🙂
یکی از بهانه هایی که بعضی از صاحب خونه ها برای افزایش بیش از حد اجاره استفاده میکنند ادعای “هزینه کارهای اساسی” هست. دقت کنید که هزینه هایی مثل رنگ کردن آپارتمان و تعویض موکتهای فرسوده و … جزو هزینه کارهای اساسی محسوب نمیشه و در زیر مجموعه هزینه های نگهداری میگنجه که مبلغ اون در هزینه اجاره دیده شده و میزان افزایش این هزینه ها هم مثل بقیه پارامترهای دیگه در وبسایت اداره مسکن کبک اعلام میشه. ولی مثلا اگر ساختمونتون در زمان اجاره استخر و سونا نداشته ولی طی سال جاری این امکانات بهش اضافه شده این دیگه هزینه نگهداری نیست و جزو کارهای اساسی محسوب میشه و صاحبخونه حق داره مبلغ معقولی هم بابت اون به مبلغ اجاره اضافه کنه.
۴- اگر مستاجر یا صاحبخونه قصد تعویض قفل رو داشته باشند باید با هماهنگی طرف مقابل اینکارو انجام بدن و یک کلید هم در اختیار طرف مقابل بگذارن. 
۵- صاحبخونه این حق رو داره که برای بررسی وضعیت کلی واحد، تعمیرات یا نشون دادن واحد به متقاضی اجاره (اگر شما اعلام کردید که قصد تمدید قرارداد رو ندارید)، صرفا از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب، به شرط اعلام به شما حداقل ۲۴ ساعت قبل از زمان ورود (بصورت کتبی یا شفاهی) با اجازه شما به واحدتون وارد بشه. اگر نیاز به تعمیر حالت اورژانسی داشته باشه (مثلا ترکیدن لوله آب) محدودیت ساعتها و اعلام یکروز قبل لازم نیست. 
۶- اگر مستاجر قصد داشته باشه به هر دلیلی قبل از پایان قرارداد خونه رو تخلیه کنه، باید به هر صورت رضایت صاحبخونه رو کسب کنه. مثلا خودش مستاجر دیگه ای پیدا کنه که جایگزین خودش کنه. البته در اینصورت صاحبخونه حق داره شرایط متقاضی جدید رو بررسی کنه و در صورت صلاحدید اونو رد کنه. راه دیگه اینکه اگر مالک با مذاکره راضی بشه کرایه یک یا چند ماه رو بعنوان جریمه پرداخت کنه و خونه رو تخلیه کنه. چون طبیعیه که پیدا کردن مستاجری که جای مستاجر قبلی رو بگیره زمانبره و ممکنه حتی چند ماه طول بکشه. البته این شرط هم باز بسته به رضایت صاحبخونست. اگر صاحبخونه با هیچکدوم از این روشها توافق نکرد تنها راهی که برای مستاجر میمونه اینه که مبلغ باقیمونده تا پایان قرارداد رو پرداخت کنه.
۷- مطالبی که نوشته شد بر مبنای قراردادهای ۱۲ ماهه یا بیشتره. بعضی از قوانین برای بازه های کمتر متفاوت هستند. در هر صورت اینها صرفا قسمت کوچکی از قوانین مالک و مستاجر در استان کبک بود. برای اطلاعات بیشتر میتونید به وبسایتهای زیر مراجعه کنید و یا مشکل و سوالتون رو گوگل کنید. 
https://www.rdl.gouv.qc.ca/en
http://tenantrights.ca/facts/quebec

روز هشتم:
خرابه های باستانی تولوم  (Tulum Ruins) یکی از معروفترین مکانهای توریستی مکزیکه. تنها خرابه به جا مونده از تمدن مایاهاست که کنار دریا قرار داره. این خرابه ها که در زمان خودش یک شهر بندری دیوار کشی شده بوده، در نزدیکی شهری به همین نام و بر فراز صخره ای رو به دریای کارائیب قرار گرفته. یکی از بناهای این مجموعه معبد خدای باده که برای من تداعی کننده آرامگاه کوروش بود.

با حمله اسپانیائیها به مکزیک در قرن شونزدهم ساکنین این بندر هم مثل بسیاری دیگه از ساکنین شهرهای مکزیک بر اثر بیماریهایی که اسپانیائیها با خودشون به قاره آمریکا آورده بودند و مردم محلی نسبت بهش ایمنی نداشتند از بین میرند و شهر خالی از سکنه میشه. شهر تولوم از کنکون حدود دو ساعت فاصله داره و سایت ساعت ۸ صبح باز میشه. پس دوباره ساعت ۵:۳۰ صبح از شهر زدیم بیرون و بدین ترتیب بعنوان اولین نفرات وارد سایت شدیم. ورودی نفری ۱۵۰ پزو.

در این سایت یک ساحل خیلی کوچیک هم وجود داره که میتونید توش شنا کنید. ولی خبری از اتاق تعویض لباس و دوش نیست. پس اگر قصد شنا دارید از قبل مایو بپوشید و یا سعی کنید روی روشن فکری خودتون کار کنید!

تا ساعت ۱۱:۳۰ اونجا بودیم. از ساعت ۱۰ به بعد و با رسیدن تورها جمعیت به طرز غیرقابل تحملی زیاد شد. فرقش با چیچن ایتزا این بود که اونجا با توجه به مساحت بسیار زیاد سایت اون جمعیت انبوه توی سایت پراکنده میشدن و اونقدر توی چشم نمیومدن. ولی اینجا به مراتب کوچکتر بود و جمعیت طوری بود که در مسیرها صرفا همراه موج جمعیت حرکت میکردی و اختیاری از خودت نداشتی. موقع بیرون اومدن هم دیدیم برای خریدن بلیطی که ما ظرف ۱۵ ثانیه خریدیم، یک صف چند کیلومتری تشکیل شده و ملت حداقل یکساعت باید فقط در صف خرید بلیط می ایستادند. پس اگر قصد دارید اینجا رو برید حتما ساعت ۸ صبح اونجا باشید وگرنه دیرتر رفتنش همراه با تور و اتوبوس با وضعیتی که ما موقع بیرون اومدن دیدیم رو توصیه نمیکنم. چون فقط معطلی و اعصاب خردی میشه.
برای ناهار به یک رستوران ارزون داخل شهر تولوم به اسم Taqueria Onorotoرفتیم. این غذاخوری آبِ میوه های طبیعی مختلف مثل هندونه، طالبی، میوه های استوایی و … رو همونجا میگیره و با پودر یخ مخلوط میکنه، توی بطری میریزه و به قیمت خیلی ارزون (زیر یک دلار) میفروشه. میتونید چند تا هم برای بردن بخرید. چنین چیزی در هوای همیشه گرم و شرجی تلوم، حکم جویهای عسل بهشت رو داره و نوشیدنش لذتی داره وصف ناشدنی.

بعد از ناهار به منطقه حفاظت شده سیان کائان (Sian Ka’an biosphere reserve) رفتیم.
این منطقه وسیع که یکی از میراثهای جهانی یونسکوست در شرق مکزیک و در نزدیکی شهر تولوم واقع شده و ۲۳۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت داره! قسمتهایی از اون در خشکی و بقیه در دریای کارائیبه. ۲۳ سایت باستانشناسی شناخته شده از جمله خرابه های باستانی Muyil  و گونه های مختلف گیاهی و جانوری مثل دلفین و کروکودیل و یک تپه مرجانی در این منطقه تحت حفاظت هستند. اگر قصد بازدید از این منطقه رو داشته باشید تنها گزینه ای که پیش روی خودتون میبینید تورهای خصوصی و نیمه خصوصیه که خب قیمتهای بالایی دارند. ولی من بهتون میگم چطوری با قیمت معقولی از این منطقه بازدید کنید و در ضمن با یک تیر دو نشون بزنید. با ماشین خودتون به دهکده Muyil برید. یکسری خرابه های باستانی اونجاست که پارکینگ هم داره. ورودی نفری ۴۵ پزو. بازدید از این قسمت حدود نیم ساعت زمان میبره.

آخرین خرابه رو که دیدید دیگه مسیر رو برنگردید. اگر دقت کنید پشتش یک مسیر هست. همونو بگیرید و برید. یک مقدار که توی جنگل جلو رفتید به یک اتاقکی میرسید که دور تا دورش تور داره. اون آقایی که اون تو نشسته ازتون نفری ۵۰ پزو میگیره و میذاره رد بشید. اسپری ضد حشره همراه داشته باشید. مسیر چوبی (Boarwalk) در جنگل رو ادامه بدید.

توی مسیر یک برج چوبی بلند هست که میتونید ازش بالا برید و مناظر اطراف رو تماشا کنید. ولی شیب پله هاش خیلی تنده. مراقب باشید.

مسیر رو که تا آخر برید به یک اسکله با چند تا قایق موتوری میرسید. چند تا محلی اونجا هستند که انگلیسی هم بلد نیستند. ولی نیازی هم به زبان نیست. اونا میدونن شما چی میخواید و منم به شما میگم اونا چی میخوان. نفری ۵۰ دلار آمریکا بهشون بدید و با قایق میبرن حدود دو ساعت توی منطقه حفاظت شده میگردوننتون و حیوونهای مختلف رو میتونید ببینید. به روشی که گفتم کلا با نفری ۵۶ دلار هم گشت با قایق رو میرید و هم از خرابه های باستانی بازدید میکنید که جزو تورها نیست. فقط همون گشت با قایق رو بخواید با تورها برید چند برابر این مبلغ رو باید بپردازید.

میخواستیم شب همون اطراف بمونیم. از طرفی هم چند وقت بود دلمون کمپ و چادر میخواست. یک کمپ اون نزدیکی بود به اسم Stage-One. اونجا موبایل خط نمیده و از سیم کشی برق هم خبری نیست. ولی با کمک پنلهای خورشیدی برق برای احتیاجات ضروری کمپ رو تامین میکنند. با هزینه ای حدود ۲۰ دلار میتونید در این کمپ چادر کرایه کنید.

صاحبینش یک خانواده هیپی آمریکایی هستند که در دل جنگل این کمپ رو درست کردند. خانواده عجیب غریبی هستند. شهر و تمدن رو رها کردند و اومدن در دل جنگلهای مکزیک و به دور از تمدن و خیلی ابتدایی زندگی میکنند. یک چیزی مثل خانواده دکتر ارنست! مثلا همشون همیشه و همه جا پابرهنه هستند. گیاهان مختلف میکارند و یکسری حیوون هم برای رفع نیازهاشون نگهداری میکنند و فقط از انرژی خورشیدی استفاده میکنند. ولی در عین حال بسیار مودب، مهربون و مهمان نوازند. یک سنوت کوچیک و یک غار هم در نزدیکی کمپ توی جنگل هست. اول میخواستیم خودمون بریم ولی تینا مادر خانواده اصرار کرد صبر کنیم و پسر ۱۲ سالش، جاشوا رو باهامون همراه کرد. یکمی که توی جنگل پیش رفتیم فهمیدیم عجب خبطی کرده بودیم و اصلا راه مشخصی وجود نداره. اگر تنها رفته بودیم بدون شک توی جنگل گم میشدیم. جاشوا با همون پای برهنه به سرعت از روی برگ و سنگ و ریشه ها عبور میکرد و گهگاهی هم خم میشد و یک برگ یا گلبرگی از روی زمین برمیداشت و شروع میکرد در مورد خصوصیات و کاربردهاش توضیح دادن. گاهی هم می ایستاد و ازمون میخواست گوشمون رو تیز کنیم. بعد صداهای جک و جونورهای اطراف رو تجزیه و تحلیل و ترجمه میکرد! معلوم بود مامان و باباش دارن برای زندگی در جنگل تربیتش میکنند.

با خودم فکر کردم درسته که انتخاب سبک زندگی حق هر انسانیه. ولی در مورد فرزند، واقعا پدر و مادر تا کجا محق هستند که در مورد سبک زندگی و آینده اون انسان  تصمیم بگیرند؟! بگذریم. پشه توی جنگل فراوونه. پس اسپری پشه فراموش نشه.

اون شب ما تنها مهمانهای کمپ بودیم. بعد از غروب خورشید جنگل در تاریکی مطلق فرو میره و صداهای عجیب و غریب شروع میشه. هر از گاهی صدای برخورد چیزی با چادر شنیده میشد. انگار کسی یا چیزی به سمت چادر سنگ یا شیئی پرتاب کنه. صدا بلند و واضح بود. ولی وقتی بیرون میرفتی و چراغ قوه مینداختی هیچ چیزی در اطراف چادر نبود! ما هم به شوخی و مسخره بازی برگزار کردیم تا نترسیم و خوابمون ببره که برد.

روز نهم:
صبح میخواستیم به ساحل بهشت (Playa Paraiso) بریم که در همون نزدیکی بود. از تینا پرسیدم که آیا از ساعات دسترسی به ساحل اطلاع داره؟ پاسخش متعجبم کرد. گفت اصلا چنین جایی رو نمیشناسه! ولی توی دلم تحسینش کردم. آدم یا نباید یک کاری رو انجام بده یا باید درست انجام بده. آدمی که قراره از دنیا و مافیها ببره نباید از ساحل معروف و توریستی بغل گوشش هم خبر داشته باشه. به هر صورت به ساحل بهشت در نزدیکی تولوم رفتیم. یک ساحل زیبای دیگه با شنهای سفید و درختان نارگیل و البته تخت برای کرایه. یک درخت نارگیل کج هم اونجاست که جون میده برای عکسهای کارت پستالی. چون اول وقت بود کسی نبود و راحت عکسهامون رو گرفتیم.

ولی برای شنا به نظرم نسبت به ساحل شمالی یا ساحل دلفین، اونقدر ایده آل نیست. چون در امتداد ساحل تا جایی که چشم کار میکنه یک خط از جلبکهایی که موجها با خودشون از دریا میارن وجود داره که در گرمای هوا بوی نامطبوعی در محیط ایجاد میکنه.
در نزدیکی تولوم سنوتهای متعددی وجود داره. مثل سنوت دو چشم (Dos Ojos)  که بین توریستها خیلی محبوبه و برای غواصی مناسبه. ولی اگر قصد غواصی ندارید و به دنبال جای زیبا و کمتر شلوغی برای شنا میگردید من سنوت دیگه ای رو پیشنهاد میکنم. بین شهرهای تولوم و پلایا دل کارمن سنوتهای خیلی زیبایی وجود داره. مثل سنوتهای Azur, Jardian Del Eden, Cristalino. در حقیقت این منطقه شامل دهها سنوت روزمینی بصورت حوضچه های آب بسیار شفاف و زیباست که به سه قسمت تقسیم شده که هر کدوم چند تا از این حوضچه ها رو در خودشون جا دادند. پس این سه تا فرق زیادی با هم ندارند. ما به سنوت Azur رفتیم. ورودی ۱۰۰ پزو و مثل اکثر سنوتها امکان کرایه جلیقه نجات در محل هم وجود داره. وسایل اسنورکلینگ هم کرایه میدن که من توصیه نمیکنم. چون به نظرم محیطش مناسب اسنورکلینگ نیست. ولی برای شنا جای خیلی خوبیه. چندین حوض طبیعی با اندازه های مختلف وجود داره که به دلیل تصفیه طبیعی و دایمی آب توسط لایه های سنگهای آهکی بسیار شفاف هستند و در همه نقاط کف حوضچه ها فارغ از عمقشون به راحتی دیده میشن.

ماهیهای مختلفی هم در این حوضچه ها زندگی میکنند. از جمله دکتر فیش (Dr. Fish) که پوستهای مرده بدن انسان رو میخوره و در اسپاها ازش استفاده میشه.

در ضمن آب این حوضچه ها حاوی مواد معدنی زیادیه که برای پوست مفیده. وجود صخره ها در میان حوضها هم باز شرایط رو برای شنا ایده آلتر میکنه. هر زمان خسته شدید میتونید وسط آب روی این صخره ها استراحت کنید.

یک صخره هم کنار عمیق ترین حوض وجود داره که برای شیرجه زدن توی آب ایده آله.

خلاصه همه شرایط برای شنا واقعا ایده آل و رویاییه. توصیه میکنم حتما این سنوت رو در برنامه سفرتون بگنجونید.
تا ظهر توی سنوت بودیم. بعد به شهر پلایا دل کارمن (Playa Del Carmen) رفتیم. در رستوران Mu ناهار خوردیم.

گشتی توی شهر زدیم و بعد به طرف کنکون به راه افتادیم.
راستی در نزدیکی شهر پلایا دل کارمن یک مجموعه تم پارکهای توریستی وجود داره شامل XCaret, Xplor, XIchen, Xentotes, XOximilco, Xsences و … که به شدت هم تبلیغات میکنند. ما نرفتیم به دو دلیل. یکی اینکه بلیطهای ورودیش گرون و بالای ۱۰۰ دلار آمریکاست که به نظرم ارزش نداره و دوم اینکه درسته که محیطهای زیبایی هستند ولی کاملا مصنوعی هستند و من با چنین فضاهایی حال نمیکنم. مثل دبی که همه چیز مصنوعیه. حالا امارات به دلیل بیایونی بودن چاره ای نداره. ولی چنین پارکهایی در کشوری که خودش طبیعت خیلی زیبایی داره به نظرم لازم نیست و بیشتر تله توریستی برای توریستهانیه که کمتر اهل تحقیق هستند و به ضرب و زور بمباران تبیلغاتی به سمت چنین جاهایی جذب میشن. ولی اگر بچه دارید و یا به هر دلیلی زیاد اهل ماجراجویی نیستید و هزینش هم براتون مساله ای نیست به نظرم میشه به عنوان یک گزینه برای گذروندن یکی از روزهای سفرتون بهش فکر کرد.    
خلاصه عصر به کنکون رسیدیم. رفتیم خونه و ساکها رو گذاشتیم. بعد ماشین رو بردیم تحویل دادیم و خودمون به خونه برگشتیم.

روز دهم:
امروز باید به مونترال برمیگشتیم. ساکها رو بستیم. از همون شرکت Best Day بصورت آنلاین برای برگشت ون اشتراکی رزرو کرده بودیم و آدرس نزدیکترین هتل که سر کوچمون بود رو داده بودیم. سر ساعت رفتیم و راننده همراه ون منتظر و آماده بود. یک مسافر دیگه هم قرار بود از هتلی در همون محله داشته باشه که طرف سر ساعت نیومد توی لابی هتل و در نتیجه در برگشت هم باز مثل اومدن با خوش شانسی، ون اختصاصا برای خودمون بود. این راننده هم خون گرم و شوخ بود. پرواز اول از کنکون به مکزیکو سیتی بود. باز مامور پرواز با دیدن پاسپورت ایرانی چشماش گرد شد. کارت پرواز رو که گرفتم دیدم چند تا حرف S روش نوشته شده و ماموره با ماژیک روش رو هایلایت کرده. فهمیدم که یک اتفاقی داره میفته. حدسم درست بود. قبل از پرواز بلندگو فرودگاه اسمم رو صدا کرد. رفتم و گفتند برای سکیوریتی چک انتخاب شدید. پرسیدم چرا من؟ گفتند بدون دلیل. رندومه! ولی مشخصا رندوم نبود و دلیلش مسافرت با پاسپورت ایرانی بود. اون Sهای روی کارت هم احتمالا اول کلمه Security بوده باشه. حسابی گشتن. ولی گشتنشون هم مثل بقیه کارها در چنین کشورهایی هوشمندانه نبود. چون نیم ساعت قبل از گشتن اطلاع دادند که برای چک دوم انتخاب شدم و تا زمان چک واسه خودم آزاد بودم و همراهم رو هم قرار نبود بگردند. خب اگر هر گونه ماده مخدر یا انفجاری هم دنبالم بود به راحتی توی این فاصله میدادم به همراهم یا میذاشتم توی کوله اون!
خلاصه یکبار دیگه در زندگیم از صدقه سر آقایون صرفا به دلیل ایرانی بودن مورد تبعیض و تحقیر واقع شدم. خلاصه شب به مونترال رسیدیم. از شانس ما موقع ورود به کانادا هم باز برای چک دوم بصورت رندوم (!) انتخاب شدیم. ولی اینجا دیگه شانس آوردیم و بعد از چند ساعت معطل شدن در صف، تنها مامور خوش اخلاق اون چک بهمون خورد و با یک نگاه به سرتاپامون بدون اینکه چمدونها رو باز کنه یا هیچ سوال و جوابی کنه ردمون کرد بریم. ولی همین چکها باعث شد چند ساعت معطل بشیم و در شبی که مونترال بارون شدیدی میبارید خیلی دیر به خونه برسیم. طوری که من فقط ۳ ساعت زمان برای خوابیدن داشتم. چون فردا صبحش باید به سر کار برمیگشتم 😊

این سفر هم مثل هر سفر دیگه ای به پایان رسید. نکاتی که در مورد این تجربه به نظرم میاد ایناست:
مردم و کشور مکزیک از بسیاری جهات شباهت خارق العاده ای با مردم و کشور ایران دارند:
– هر دو یک زمانی بزرگترین تمدن قاره خودشون رو داشتند (هخامنشیان و ساسانیان در ایران و مایاها در مکزیک). 
– هر دو این تمدنها با یورش یک قوم خارجی (اعراب در ایران و اسپانیائیها در مکزیک) نابود شدند و این کشورها دیگه هیچوقت حتی به نزدیکی اون درجه از اعتبار و قدرت هم نرسیدند. 
– امروز هر دو ملت جزو احساساتی ترین ملتهای دنیان که تمام چیزی که دارند افتخار به همون گذشته موهوم و دور و فرهنگ باستانیشونه. وگرنه حال و روز فعلیشون صرفا ترحم برانگیز و رقت باره. 
– مجموع شرایط در هر دو کشور به گونه ایه که بیشتر شبیه یک کلاف سر در گم میمونه و امیدی به اصلاح کوتاه یا حداقل میان مدت امور نیست. نتیجه اینکه رویای بسیاری از جوونها مهاجرته و هر دو کشور بالاترین نرخهای مهاجرت در دنیا رو دارند.
– خودزرنگ پنداری و سر همدیگه کلاه گذاشتن، پیچوندن قانون به هر نحو ممکن و خلاقیت و استعداد عجیب در این زمینه، رانندگی وحشیانه و دهها اخلاق اجتماعی بسیار مشابه. تا جایی که کشور مکزیک دقیقا پشت سر ایران بعنوان دومین کشور با بالاترین تلفات رانندگی در دنیاست. و به نظر من تنها دلیل اینکه در این زمینه اول نیستند اینه که برخلاف ایرانیها، ماشینهای استاندارد دنیا رو میرونن که همین امر باعث میشه آمار تلفات کل، در تصادفات بی شمار و وحشتناکشون پایینتر از ایران باشه.
و در آخر اینکه کشور مکزیک از معدود کشورهای دنیاست که پتانسیل اغنای هر توریست با هر ذائقه و هدفی رو داره. بدین معنی که این کشور چه از  لحاظ طبیعت و ساحلهای زیبا، چه از لحاظ تاریخی و باستان شناسی و چه از نظر فرهنگ غنی و قدیمی و منحصر بفرد یا آشپزخونه مشهورش میتونه هر توریستی رو کاملا راضی کنه. پس سفر به این کشور رو به همه افراد توصیه میکنم. 

روز چهارم:
صبح به کلیسای ظهور مسیح  (Parroquia de Cristo Resucitado) رفتیم. یک کلیسای کاتولیک ساده و زیبا با معماری جالب. در ساختمان این کلیسا از هیچ در یا پنجره ای استفاده نشده و فضای اون متناسب با اقلیم محلی طراحی شده. ورود هم رایگانه. فقط مثل هر مکان مذهبی دیگه ای برای ورود باید یک حداقلهایی رو برای پوشش رعایت کنید.

بعد به موزه مایای کنکون  (Museo Maya de Cancun)رفتیم. این مجموعه از دو قسمت تشکیل شده. قسمت باستان شناسی که در حقیقت یک سایت واقعی شامل ویرانه های به جا مونده از دهکده های مایاست که زمانی در این مکان وجود داشته. یک مسیر پیاده روی از بین این خرابه ها برای بازدید از اونها طراحی شده. جالبترین قسمت در این سایت برای ما، شکلهای عجیب غریب درختها بود.

قسمت دوم هم بخش موزه ست که در اون اشیاء و مجسمه های مختلف مربوط به تمدن مایاها به نمایش دراومده.

بعدش با اتوبوس به فروشگاه Chedraui در داون تاون رفتیم و یکمی برای خونه خرید کردیم و برگشتیم خونه.
ایده اولیه برای سفر مکزیک این بود که از همون فرودگاه یک ماشین کرایه کنیم و مثل سفر شرق کانادا دائما در حرکت باشیم و هر شب توی یک شهر بمونیم. ولی به دو دلیل این کارو نکردم. اول اینکه درگیریهای گاه و بیگاه کارتلهای مواد مخدر در مکزیک درست قبل از سفر ما به شدت افزایش پیدا کرده بود، طوری که فقط ظرف ۳۶ ساعت قبل از سفر، ۱۴ نفر در مرکز شهر کنکون کشته شدند! پس ایده حرکت مداوم در مسیرهای کمتر توریستی و بین شهرهای کوچیک در چنین شرایطی رو امن ندیدم. دلیل دوم اینکه با یک مقدار تحقیق متوجه شدم کرایه کردن ماشین در مکزیک خیلی داستان داره. طوری که خیلیها که بدون اطلاع اینکارو انجام میدن برای همیشه پشت دستشون رو داغ میکنند. قضیه اینه که وقتی برای کرایه ماشین روی سایتها جستجو میکنید قیمتهای وسوسه انگیزی میبینید. مثلا روزی ۴ دلار یا حتی کمتر. ولی شرکتها نهایتا با حیله های مختلف که از حوصله این مطلب خارجه و کلی جنگ اعصاب، شما رو مبالغ وحشتناکی  شارژ میکنند. حتی کرایه ماشین از شرکتهایی که در آمریکا و کانادا خوش نام و شناخته شده هستند مثل Alamo, Budget, Avia, Hertz هم چاره کار نیست. چون اینها هم فقط حق استفاده از نام رو به آدمهایی در مکزیک فروختند و عملا در موقعی که مشکلی پیش میاد هیچ حمایتی از شما در برابر اون نمایندگی نمیکنند ومسئولیتی نمیپذیرند. چون با وجود سیستم فاسد اقتصادی و قضایی مکزیک عملا چنین کاری براشون غیرممکنه. مشکل دیگه برای کرایه ماشین پلیس فاسد مکزیکه. تقریبا توریستی وجود نداره که در مکزیک ماشین کرایه کرده باشه و صابون اینها به تنش نخورده باشه. اگر متوجه بشن که توریست هستید به نظرشون پولدار و طعمه خوبی برای تیغ زدن میاید. متوقفتون میکنن و به یک بهانه واهی شما رو تهدید به جریمه با مبلغهای بسیار بالایی (مثلا ۷۰۰ دلار) میکنن. مشخصا شما اون خلاف رو نکردید و اگر هم کرده باشید مبلغ جریمش اصلا اون نیست. حتی یکی از بچه ها رو وقتی که هیچ دلیلی برای جریمه پیدا نکرده بودند به دلیل سرعت پایین جریمه کرده بودند 😊 بعد پیشنهاد میدن که یک مبلغ پایینتر (مثلا ۲۰۰ دلار) رو نقدی پرداخت کنید تا بیخیال بشن. حتی مواردی دیده شده که گواهینامه و پاسپورتتون رو پس نمیدن و مثلا میگن فردا بیاید اداره پلیس بگیرید. ولی دیگه خوابش رو ببینید. چون میبرن و در بازار سیاه براتون میفروشن! خلاصه به این چند دلیل تصمیم گرفتم یا کلا ماشین کرایه نکنم و یا حداقل اینکارو بصورت حضوری و با سنجیدن بیشتر وضعیت انجام بدم. توی چند روز اول اقامتمون اوضاع رو آروم دیدم و جز حضور سنگین پلیس مورد خاصی ندیدم یا نخوندم. از طرفی چند مکان توریستی مهم خارج از کنکون بود که دوست داشتیم حتما ببینیم. البته برای بعضی تور وجود داشت ولی مشکل این بود که اصولا تورها ساعت حرکتشون کم و بیش مثل همه و اگر با تور میرفتیم دقیقا توی اوج شلوغی میرسیدیم. تورهای خصوصی که مقصد و ساعتش دست خودمون باشه هم گرونه. در نتیجه تصمیم گرفتم حالت بینابینی رو عملی کنم و برای چند روز هم شده ماشین کرایه کنم. برای اینکار یکسری توصیه مهم از یک دوست آمریکایی ساکن مکزیک گرفتم که با شما هم در میون میگذارم:
– حتی الامکان بصورت حضوری برای کرایه ماشین اقدام کنید و به هیچ وجه شماره کردیت کارتتون رو آنلاین به هیچ شرکتی ندید.
– یکی از روشهای رایج کلاهبرداری گذاشتن عیب روی ماشین هنگام پس دادن اون و ادعای خسارت با مبالغ عجیب و غریبه. پس همیشه ماشین رو کامل و دقیق چک کنید و حتما بیمه کامل با دیداکتیبل صفر بگیرید تا خیالتون از این بابت راحت باشه. درسته که مبلغ کرایه افزایش قابل توجهی پیدا میکنه، ولی اینجا جایی نیست که بخواید فکر صرفه جویی باشید.
– یکی از کلکهای رایج اضافه کردن هزینه ها و مالیاتهای پنهان مختلف و در بعضی موارد من درآوردی به مبلغ نهایی اجارست. موقع کرایه مبلغ نهایی رو بپرسید و مطمئن بشید هزینه دیگه ای در کار نیست. مبلغ نهایی باید چیزی حدود ۳۵ الی ۶۰ دلار در روز باشد. نه کمتر و نه بیشتر. قرارداد رو هم قبل از امضاء کامل بخونید. 
– سعی کنید یک ماشین معمولی کرایه کنید و با سرعتی برونید که اکثر ماشینها در اون جاده یا خیابون در حال رانندگی هستند. خلاصه توی چشم نباشید تا احتمال گیر دادن پلیس بهتون پایین بیاد.
– حتی المقدور در روز رانندگی کنید و از جاده های پرتردد و ترجیحا دارای عوارضی استفاده کنید.
– همیشه یک کپی از گواهینامه و پاسپورتتون رو همراه داشته باشید و در صورت متوقف شدن توسط پلیس همون کپیها رو ارائه بدید و بگید اصلش در هتله. پول نقد زیادی به همراه نداشته باشید و به خصوص پولهاتون رو جلوی چشم پلیس رو نکنید. در صورت تقاضای پول بعنوان جریمه مبلغی بین ۱۰ الی ۲۰ دلار بهشون بدید. احتمال زیاد قائله ختم به خیر میشه. ولی اگر نشد و بر مبلغ درخواستیشون پافشاری کردند مقاومت کنید و بگید از همه چیز خبر دارید و مبلغ رو نمیدید و ازشون به جرم فساد شکایت میکنید. اینطوری دیگه کوتاه میان و به همون مبلغ راضی میشن.

 قبلا یک نمایندگی Avis رو توی پیاده رویها در منطقه هتلها رفته بودم که حس خوبی بهم منتقل نکرد و کلاهبردار بودنشون رو میشد بو کشید! ولی امروز تایلو و ظاهر نو و شیک یک نمایندگی Budget توجهمو به خودش جلب کرد. روی گوگل نگاه کردم ببینم ریووهاش چطوره که دیدم اصلا خودش هم روی گوگل وجود نداره! رفتیم تو و با صحبت با صاحب نمایندگی حس خوب ادامه پیدا کرد و قویتر هم شد. پس اول برای یک روز یک ماشین ازشون کرایه کردم به قیمت ۵۰ دلار شامل بیمه کامل با دیداکتیبل صفر. گواهینامه کاناداییتون توی مکزیک معتبره ولی اگر کارت اعتباریتون بیمه ماشین کرایه ای رو پوشش میده، در مکزیک معتبر نیست و باید بیمه جداگانه برای ماشین بگیرید. با ماشین به خونه برگشتیم. با صاحبخونه هماهنگ کرده بودم که از پارکینگ خونه استفاده کنم، چون بیرون گذاشتن ماشین زیاد امن نیست. هر چند بیمه ماشین کامل بود ولی اگر اتفاقی میفتاد حداقلش این بود که باید چند ساعت یا حتی روز علاف میشدیم و برنامه های سفر به هم میریخت.

روز پنجم:
مشهورترین و پربازدیدترین مکان توریستی کشور مکزیک که یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیاست، خرابه های باستانی چیچن ایتزا (Chichen Itza) ست. این شهر باستانی در نزدیکی شهر Merida واقع شده و متعلق به تمدن مایاهاست. مایاها یکی از اقوام قاره آمریکا هستند که درخشان ترین و پیشرفته ترین تمدن رو در تاریخ این قاره داشتند. از ۱۵۰۰ قبل از میلاد تا حدود ۱۵۰۰ بعد از میلاد در این قاره و به خصوص کشور مکزیک زندگی میکردند. در ریاضیات، هنر، نجوم و معماری پیشرفتهای چشمگیری داشتند. تا جایی که برخی از افراد معتقدند بعضی از دستاوردهای اونها از جمله ساخت اینگونه بناها با ابزارهای اون زمان نمیتونه کار بشر باشه و مثلا موجودات فضایی اینها رو ساختند! یا یکسری مجسمه طلایی در این مکان پیدا شده که شباهت فوق العاده ای به هواپیما داره و در تحقیقی که یکی از دانشگاههای آمریکا چند سال پیش انجام داد با بازسازی این هواپیماها ثابت کردند که اینها قابلیت پرواز داشتند! شگفت انگیزترین قسمت این تمدن اینه که تمام ساکنین شهرهای مایا بصورت همزمان و در اوج تمدن خودشون ناگهان شهرها رو رها میکنند و به دل کوهستانها پناه میبرند. نظریات مختلفی در مورد چرایی این حرکت بیان شده که هیچکدوم ثابت شده نیست و این یکی از عجیب ترین معماهای حل نشده تاریخیه. این مکان حدود دو و نیم ساعت با کنکون فاصله داره و ساعت ۸ صبح باز میشه. پس طبق همون اصلی که قبلا گفتم برای اینکه در اولین زمان ممکن اونجا باشیم باید ساعت ۵:۳۰ صبح از خونه میزدیم بیرون. همین کار رو هم کردیم. هوا هنوز تاریک بود. مسیر بین کنکون و مریدا یک جاده تر و تمیز و مرتبه که دو طرفش درخته و بر خلاف اکثر جاده ها و خیابونهای مکزیک در اون از سرعتگیرهای وحشتناک خبری نیست. در عوض دو تا عوارضی توی راه داره که اگر درست یادم مونده باشه در مجموع ۴۵۰ پزو میگیرن. کمی قبل از ۸ صبح رسیدیم. بلیط ورودی در مقایسه با بقیه مکانهای توریستی مکزیک نسبتا گرون و نفری ۲۵۰ پزوئه. البته با توجه به مشهور بودن این سایت و تقاضای بسیار بالای توریستها برای بازدید از اون این امر طبیعیه. جزو اولین نفراتی بودیم که وارد مجموعه شدیم. مثل اکثر مکانهای تاریخی دیگه میتونید با پرداخت مبلغی یک راهنمای شخصی داشته باشید و یا قبلا خودتون در مورد اون مکان و تاریخچش مطالعه کنید. ابهت و جو این شهر تاریخی ما رو به یاد تخت جمشید انداخت. شاخصترین بنا در این سایت هرم ال کاستیلو (El Castillo) نام داره که بی شباهت به اهرام مصر نیست. تا همین چند سال پیش هم بازدید کننده ها میتونستند از پله های هرم بالا برن، ولی بعد از اینکه یک خانم توریست از اون بالا سقوط میکنه و جونش رو از دست میده، بالا رفتن از هرم هم ممنوع میشه.

برای بازدید از این مجموعه دو الی سه ساعت زمان نیاز دارید. یکسری دست فروش جا به جا توی محوطه هستند که بساط کردند و سوغاتی میفروشن. قیمتهاشون اگر چونه بزنید خوبه. ولی اول صبح نیستند یا هنوز بساطشون کامل نیست. چون اکثریت توریستها از ساعت ده به بعد و با رسیدن اتوبوسهای تورها سر و کلشون پیدا میشه. تا ساعت ۱۱ بازدیدمون تمام شده بود و عکسهامون هم همون اول صبح گرفته بودیم. وقتی داشتیم بیرون میومدیم دمای هوا و تعداد بازدید کننده ها به شدت در حال افزایش بودند. توی پارکینگ مجموعه تا چشم کار میکرد اتوبوس بود. توی عمرم اینقدر اتوبوس یکجا ندیده بودم! اون صبح زود بیدار شدن واقعا ارزشش رو داشت. از اونجا به شهر والادولید (Valladolid) رفتیم. توی راه از چند ده کوچیک رد شدیم و بنزین زدیم. برای بنزین زدن در مکزیک همیشه متصدی براتون بنزین میزنه. به جز حقه عوض کردن اسکناس که قبلا توضیحشو دادم یک حقه دیگه هم در پمپ بنزینها رایجه و اون اینکه متصدی بین شما و پمپ می ایسته تا شما شمارشگر رو نبینید، بعد بدون اینکه شمارشگر رو صفر کنه براتون بنزین میزنه. پس همیشه موقع بنزین زدن حواستون به این نکته هم باشه. والادولید یک شهر توریستی کوچیک در استان یوکاتانه که به خاطر فرهنگ و معماری و ساختمونهای رنگارنگش معروفه.

در شهر چرخی زدیم. کنار میدون اصلی شهر یک سالنه که توش چند تا غذاخوریه. یکی از اونها Loncheria El Amigo Casiano هست. اگر دنبال غذای ارزون با کیفیت میگردید اینجا جای خوبیه. قیمتهاش باورنکردنیه. پیشنهاد من ساندویچ مرغ و آب پرتقال طبیعیه. از اونجا به سمت خرابه های باستانی اِک بَلَم (Ek Balam) براه افتادیم. در مسیرمون از دهکده تاریخی تِموزون (Temozon) گذشتیم.

شهر اک بلم یک زمانی پایتخت مایاها بوده. با توجه به کمتر شناخته شدنش برای توریستها بسیار خلوتتر از چیچن ایتزاست و از هر جا هم دلتون خواست میتونید بالا برید! در نزدیکی این سایت باستانی، سِنوت Xcanche واقع شده. حالا سِنوت (Cenote) چیه؟ سِنوتها حفره های آب طبیعی هستند که در اثر فرو ریختن لایه های سنگهای آهکی و نمایان شدن آبهای زیرین اونها بوجود میان. بیشترین تعداد سنوتها در دنیا در کشور مکزیک وجود داره. اقوام باستانی از جمله مایاها سنوتها رو مکانهای مقدسی میدونستند. امروزه هم مردم مکزیک به خصوص اهالی شهرهای کوچکتر و روستاها اینها رو مکانهای مقدس یا تسخیر شده ای میدونند که نباید انسان به اونها وارد بشه و میگن خیلیها به اونها وارد شدند و هرگز خارج نشدند. در روستاها اگر قصد ورود به سنوتها رو داشته باشید گاهی یک جادوگر مراسم ویژه ای رو روی شما اجرا میکنه تا از شر شیاطین محفوظ باشید و بعدا اجازه ورود به سنوت رو بهتون میدن! برای دسترسی به سنوت Xcanche باید با ماشین تا خرابه های اک بلم برید. از اونجا به بعد ماشینرو نیست. همونجا میتونید دوچرخه کرایه کنید یا اصلا مسیر حدود دو-سه کیلومتری رو پیاده برید. دوش و اتاق تعویض لباس و جلیقه نجات کرایه ای هم در سنوت وجود داره. فقط لاکرها قفل ندارند، پس یادتون باشه قفل همراهتون باشه. سنوت زیباییه و شنا کردن در اون لذتبخشه. چند ساعتی اونجا بودیم.

برای برگشتن به کنکون میتونید از مسیر بدون عوارض برید. علاوه بر نداشتن عوارض، خوبی این مسیر اینه که از کلی دهکده میگذرید و از نزدیک زندگی واقعی مردم در نقاط دورافتاده و غیر شهری رو میبینید. ولی بدیهاش یکی اینه که به دلیل رد شدن از مناطق مسکونی کلی سرعتگیر توی مسیره و طی کردن این مسیر حدود ۴ ساعت زمان میبره. ما اول برنامه داشتیم از این مسیر برگردیم، ولی شنا در سنوت به قدری لذتبخش بود که ترجیح دادیم زمان بیشتری رو بهش اختصاص بدیم و در نتیجه از همون مسیر اتوبان به کنکون برگشتیم. ماشین رو تحویل دادیم. پروسه تحویل ماشین هم خیلی معمولی و خوب بود، از هزینه مخفی خبری نبود و از ماشین هم راضی بودم. در نتیجه همونجا برای دو روز بعد یک ماشین دیگه رزرو کردم، اینبار برای ۴۸ ساعت. بعد از تحویل ماشین به رستوران a la burger رفتیم. این رستوران بهترین همبرگرهای کنکون رو ارائه میده و چند تا شعبه در نقاط مختلف شهر داره. همبرهای متنوع و ابتکاری خوبی داره و طعمش هم عالی بود. اوصیکم. بعد از شام پیاده برگشتیم خونه. 

روز ششم:
یک جزیره توریستی در نزدیکی کنکون هست به نام جزیره زنان (Isla Majures). منطقه محافظت شده لاک پشتها، صخره های مرجانی و ساحلهای زیبا، خرابه های باستانی و یک موزه زیر آب که فقط با غواصی یا اسنورکلینگ میتونید ازش بازدید کنید از دیدنیهای این جزیره هستند. برای دسترسی به این جزیره میتونید از قایقهایی که از مبدا بندر خووارِز (Puerto Juarez)هر نیم ساعت یکبار به سمت این جزیره حرکت میکنند استفاده کنید. البته در منطقه هتلها هم بندری برای رفتن به جزیره زنان وجود داره ولی قیمت قایق هم مثل خیلی از چیزهای دیگه در منطقه توریستی گرونتر از توی شهره. برای همین خیلی از توریستها که در منطقه هتلها اقامت دارند برای رفتن به این جزیره به Puerto Juarez  میان. اگر هم مثل ما اصلا توی شهر اقامت داشتید که فبه المراد. ما با یک اتوبوس به بندر رفتیم. راستی یکی از تفریحات دیگه ای که در کنکون وجود داره کشتی کاپیتان هوک (Captain Hook) هست که از همین بندر حرکت میکنه و بلیطش هم همینجا میفروشن.

سوار یک کشتی میشید که به شکل کشتی دزدان دریایی دراومده و خدمه هم لباسهای دزدان دریایی رو پوشیدند. در طی مسیر با رقص و نمایشهای کمدی و یک جنگ با گروه دیگه ای از دزدان دریایی سرگرم میشید. برنامه شامل شام هم میشه.
ما بلیط رفت و برگشت به جزیره زنان رو خریدیم و به اونجا رفتیم. قایق نیم ساعت توی راهه.

زیباترین ساحل کشور مکزیک، ساحل شمالی  (Playa Norte) هست که در قسمت شمالی جزیره زنان واقع شده. شنهای سفید و تمیز، درختهای نارگیل، آب کریستالی و بسیار شفاف که میتونید ماهیها و بقیه آبزیان رو در اون به راحتی ببینید، ساحلی که شیب ملایم و امنی داره، دمای مناسب آب در تمام طول سال، همه و همه دست به دست هم دادند تا این ساحل به انتخاب مسافران و اعضای سایت معتبر تریپ ادوایزر بعنوان یکی از ده ساحل برتر دنیا انتخاب بشه. تنها مشکل این ساحل اینه که مثل هر جای مشهور دیگه خیلی شلوغه. راه حلش هم همونه که گفتم. یعنی زود اومدن. قایقها از صبح زود (ساعت ۶:۱۵) راه میفتند و ساحل هم ۲۴ ساعته بازه. پس اگر میخواید خلوت باشه اول وقت برید. برای رسیدن به این ساحل وقتی از قایق پیاده میشید به سمت چپ بپیچید و پیاده حدود یک ربع برید تا بهش برسید. میتونید تخت و چتر برای کل روز کرایه کنید. بعضیهاشون دوش و اتاق تعویض لباس و دسترسی به دستشویی هم جزو خدماتشونه.

کل روز رو اونجا بودیم. هوا هم عالی بود. عصر از جزیره به خونه برگشتیم. بعد از شام زدیم بیرون و به منطقه هتلها رفتیم. کنکون کلابها و دیسکوهای متعددی داره که چند تا از معروفترینهاشون در کنار همدیگه در یک محدوده در منطقه هتلها واقع شدند. مشهورترین اونها Coco Bongo هست که شهرتش به خاطر نمایشهای سبک لاس وگاسشه. اگر اهل تماشای اینطور نمایشها نیستید و بیشتر جایی رو برای رقصیدن میخواید Mandala انتخاب مناسبتریه. ورودی اولی بالای صد دلاره و دومی ۶۰ دلار که قیمتها شامل نوشیدنی هم میشه. از ساعت ده شب تا نزدیک صبح باز هستند.

انتخابهای دیگه که به خوبی این دو تا نیستند شامل ایناست:
The City, Palazzo, Dady’O, Congo Bar, Senor Frogs, La Vaquita, Grand Mambo Cafe, Carlon N’ Charlie’s
برای اینکه درصد قابل توجهی از پیامهای خصوصی حذف بشه، همینجا خدمت دوستان مجرد یا متاهل خیانتکار که دنبال برنامه های خاک بر سری هستند عرض کنم که توی منطقه هتلها از این خبرها نیست و پلیس چند سال پیش همشون رو جمع کرده و الان در منطقه  Plaza 21 هستند که یکی از محلات حاشیه ای کنکون حساب میشه و محله بسیار خطرناکیه. پس اونجا نرید. اگر هم خواستید برید لااقل تنها نرید و پول نقد زیاد و اشیاء باارزش همراهتون نبرید.

روز هفتم:
صبح لباسهای کثیف رو بردیم مغازه لاندری سر کوچه که بشوریم. لباسها رو کیلویی میشورن! ولی از شانس بد تعطیل بود. آخه لاندری یکشنبه باید تعطیل باشه؟! خلاصه مجبور شدیم به روش سنتی خودمون بشوریم. ناهار به رستوران Pik Nik رفتیم که نزدیک خونه بود. اگر میخواید غذاهای سنتی مکزیکی رو با قیمت و کیفیت مناسبی امتحان کنید این رستوران رو بهتون پیشنهاد میکنم.

عصر به مرکز خرید La Isla رفتیم تا یکسری مجسمه که قبلا دیده بودیم و جای دیگه پیدا نکردیم رو علیرغم قیمت دولا پهناشون بخریم. چون دلمون پیششون گیر کرده بود. خریدیم ولی برگشتنی اتوبوس توی یک ترافیک وحشتناک گیر کرد. وعده داشتیم ماشینی که رزرو کرده بودیم رو بگیریم و عنقریب ساعت کارشون تمام میشد. اگر میبست برنامه دو روز آینده به هم میریخت. استرس گرفته بودیم. ولی بالاخره لحظه آخر رسیدیم و ماشین رو تحویل گرفتیم. بعد رفتیم والمارت خرید. همچنان که قبلا هم گفتم سوغاتی مکزیک مسکال و تکیلاست. خیلی از توریستها دنبال مارک مناسب هستند و اینکه کجا بخرند که مناسب باشه. سلیقه ها و بودجه ها متفاوته ولی من  تکیلا Don Julio رو توصیه میکنم. ورژنهای مختلفی داره مثل Blanco, Resposado, Anejo که مطمئنترین انتخاب Resposado هست. این یک تکیلای بسیار با کیفیته که در عین حال قیمت معقولی داره. اصولا همه طعمش رو میپسندن و شیشه زیبایی هم داره. بهترین قیمت هم همون والمارت داره. حداقل در کبک رو میدونم که موجود نیست و فقط ورژن بلانکو توی SAQ هست که اونم قیمتش سه برابر والمارت مکزیکه.